(Μέρος Δέκατο Πέμπτο)
.......................(συνέχεια)
Μια αυτοκρατορία που διέβαλε τους Έλληνες ότι ήσαν ειδωλολάτρες. Γιατί δεν απαντήσατε ποτέ στον Νικόλαο Τωμαδάκη καθηγητή της Βυζαντινής Φιλολογίας στο πανεπιστήμιο Αθηνών (1956) ο οποίος, στο έργο του «Εισαγωγή εις την Βυζαντινή Φιλολογία» τόμος Α΄, τεύχος Α΄, Β΄έκδοση, γράφει: «Ο χριστιανισμός υπήρξε πολέμιος κατά κύριον λόγον του Ελληνισμού, ως ζωής και ως σκέψεως ...; η μεγαλυτέρα διαβολή την οποίαν ενήργησε κατά του κλασσικού κόσμου είναι η εμφάνισις αυτού ως ειδωλολατρικού. Λατρείαν των ειδώλων, δι' ην κατηγορούν τα συναξάρια τους μη χριστιανούς συχνότατα, δεν εγνώρισαν οι Έλληνες, εν τούτοις το όνομα Έλλην συνέπεσε ταχύτατα με την έννοια του ειδωλολάτρης».
Δεν τους απαντήσατε και ούτε θα τους απαντήσετε διότι γνωρίζετε άριστα ότι το μπόι σας δεν φτάνει ούτε ίσα με το δακτυλάκι τους. Αυτοί ήσαν και είναι επιστήμονες ενώ εσείς είστε ξεδιάντροποι. Και δεν το λέμε εμείς, που μπορεί να είμαστε και εμπαθείς. Έτσι σας χαρακτηρίζει μια μεγάλη προσωπικότητα της παγκόσμιας ιστορίας και μάλιστα δια παραδείγματος.
Ο Έρασμος λοιπόν στο περίφημο βιβλίο του «Μωρίας Εγκώμιον», εκδ. ΗΡΙΔΑΝΟΣ 1972 Κεφ. 64 σελ. 145, αναφέρει μεταξύ άλλων: « ...; Αν πρέπει να πιστέψουμε τον άγιο Ιερώνυμο ...; ο άγιος Παύλος, διαβάζοντας τυχαία την επιγραφή ενός μνημείου στην Αθήνα, την άλλαξε για να έρχεται πιο καλά με όσα εκείνος έλεγε για την χριστιανική πίστη», σχόλ. στις πράξεις των Αποστόλων (17,23). Προσέξτε παρακαλώ περί τι είδους αλλαγή πρόκειται: «Παράλειψε τις λέξεις που μπορεί να έβλαπταν την υπόθεσή του και κράτησε μόνο τις δύο τελευταίες - αγνώστω θεώ - και πάλι τις άλλαξε κομμάτι, γιατί ολόκληρη η επιγραφή έλεγε: ΤΟΙΣ ΘΕΟΙΣ ΑΣΙΑΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΚΑΙ ΑΦΡΙΚΗΣ ΘΕΟΙΣ ΑΓΝΩΣΤΟΙΣ ΚΑΙ ΞΕΝΟΙΣ. Φαίνεται πως αυτό το παράδειγμα πιάσανε ν' ακολουθούν τα παιδιά οι θεολόγοι. Ψαρεύουν απ' εδώ κι απ' εκεί τέσσερις-πέντε λέξεις, στην ανάγκη τις αλλάζουν το νόημα και το ταιριάζουν όπως τους βολεύει και στα κομμάτια αν αυτό που έρχεται πριν ή μετά δεν έχει καμμιά σχέση με το θέμα ή πάει κι αντίθετα. Και το κάνουν αυτό με τόσο πετυχημένη ξεδιαντροπιά που τους ζηλεύουν ακόμη κι οι νομικοί» μετάφρ. Στρατή Τσίρκα.
Εάν ο Έρασμος κύτταζε τους σημερινούς απόγονους των θεολόγων της εποχής του θα καταλάβαινε ότι η περιγραφή του αυτή καθόλου πλέον δεν επαρκεί, για να περιγράψει ούτε καν την μισή αλήθεια, για την επίδοσή τους στην απάτη.
Μια αυτοκρατορία που διέβαλε τους Έλληνες ότι ήσαν ειδωλολάτρες. Γιατί δεν απαντήσατε ποτέ στον Νικόλαο Τωμαδάκη καθηγητή της Βυζαντινής Φιλολογίας στο πανεπιστήμιο Αθηνών (1956) ο οποίος, στο έργο του «Εισαγωγή εις την Βυζαντινή Φιλολογία» τόμος Α΄, τεύχος Α΄, Β΄έκδοση, γράφει: «Ο χριστιανισμός υπήρξε πολέμιος κατά κύριον λόγον του Ελληνισμού, ως ζωής και ως σκέψεως ...; η μεγαλυτέρα διαβολή την οποίαν ενήργησε κατά του κλασσικού κόσμου είναι η εμφάνισις αυτού ως ειδωλολατρικού. Λατρείαν των ειδώλων, δι' ην κατηγορούν τα συναξάρια τους μη χριστιανούς συχνότατα, δεν εγνώρισαν οι Έλληνες, εν τούτοις το όνομα Έλλην συνέπεσε ταχύτατα με την έννοια του ειδωλολάτρης».
Εσείς που ισχυρίζεστε ότι η θρησκείας σας επικράτησε λόγω της
ανωτερότητάς της κι όχι με τη βία, απαντήσατε ποτέ σ' αυτά που λέει η κυρία
Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ, Πρύτανις στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης, στο βιβλίο της
«Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ», έκδοση «Ψυχογιός» σελ. 17:
«Πράγματι κατά τη βασιλεία του Θεοδοσίου ο χριστιανισμός γίνεται η θρησκεία του
κράτους. Εναντίων των ειδωλολατρών (διάβαζε Ελλήνων) εφαρμόσθηκαν μέτρα, που
πήραν συχνά το χαρακτήρα πραγματικών διώξεων. Το μαντείο των Δελφών υποχρεώθηκε
να σιγήσει, οι Ολυμπιακοί αγώνες και τα Ελευσίνια μυστήρια απαγορεύτηκαν, τα
ιερά λεηλατήθηκαν από τους χριστιανούς, οι ιερείς, όπως γράφει ο Λιβάνιος
υποχρεώθηκαν «να σιγήσουν ή να πεθάνουν».
Δεν τους απαντήσατε και ούτε θα τους απαντήσετε διότι γνωρίζετε άριστα ότι το μπόι σας δεν φτάνει ούτε ίσα με το δακτυλάκι τους. Αυτοί ήσαν και είναι επιστήμονες ενώ εσείς είστε ξεδιάντροποι. Και δεν το λέμε εμείς, που μπορεί να είμαστε και εμπαθείς. Έτσι σας χαρακτηρίζει μια μεγάλη προσωπικότητα της παγκόσμιας ιστορίας και μάλιστα δια παραδείγματος.
Ο Έρασμος λοιπόν στο περίφημο βιβλίο του «Μωρίας Εγκώμιον», εκδ. ΗΡΙΔΑΝΟΣ 1972 Κεφ. 64 σελ. 145, αναφέρει μεταξύ άλλων: « ...; Αν πρέπει να πιστέψουμε τον άγιο Ιερώνυμο ...; ο άγιος Παύλος, διαβάζοντας τυχαία την επιγραφή ενός μνημείου στην Αθήνα, την άλλαξε για να έρχεται πιο καλά με όσα εκείνος έλεγε για την χριστιανική πίστη», σχόλ. στις πράξεις των Αποστόλων (17,23). Προσέξτε παρακαλώ περί τι είδους αλλαγή πρόκειται: «Παράλειψε τις λέξεις που μπορεί να έβλαπταν την υπόθεσή του και κράτησε μόνο τις δύο τελευταίες - αγνώστω θεώ - και πάλι τις άλλαξε κομμάτι, γιατί ολόκληρη η επιγραφή έλεγε: ΤΟΙΣ ΘΕΟΙΣ ΑΣΙΑΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΚΑΙ ΑΦΡΙΚΗΣ ΘΕΟΙΣ ΑΓΝΩΣΤΟΙΣ ΚΑΙ ΞΕΝΟΙΣ. Φαίνεται πως αυτό το παράδειγμα πιάσανε ν' ακολουθούν τα παιδιά οι θεολόγοι. Ψαρεύουν απ' εδώ κι απ' εκεί τέσσερις-πέντε λέξεις, στην ανάγκη τις αλλάζουν το νόημα και το ταιριάζουν όπως τους βολεύει και στα κομμάτια αν αυτό που έρχεται πριν ή μετά δεν έχει καμμιά σχέση με το θέμα ή πάει κι αντίθετα. Και το κάνουν αυτό με τόσο πετυχημένη ξεδιαντροπιά που τους ζηλεύουν ακόμη κι οι νομικοί» μετάφρ. Στρατή Τσίρκα.
Εάν ο Έρασμος κύτταζε τους σημερινούς απόγονους των θεολόγων της εποχής του θα καταλάβαινε ότι η περιγραφή του αυτή καθόλου πλέον δεν επαρκεί, για να περιγράψει ούτε καν την μισή αλήθεια, για την επίδοσή τους στην απάτη.
(συνεχίζεται...)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου