(Μέρος Δέκατο Τέταρτο)
.......................(συνέχεια)
Ο άκρατος ξεπεσμός στην βαρβαρότητα του χριστιανικού κόσμου
επί Βυζαντινής εποχής, φέρνει σε αμηχανία, από γεννέσως μέχρι και σήμερα του
νεοελληνικού κράτους, την θρησκευτική εξουσία και τους λακέδες της όλων των
ειδών και αποχρώσεων (θεολόγους της θρησκευτικής υποκρισίας, συγγραφείς της
ψευτιάς, ιστορικούς του κώλου, πολιτικάντηδες της κακιάς ώρας κι ένα σωρό άλλα
φοβισμένα ανθρωπάκια).
Η άνανδρη και υποτακτική τακτική τους έχει δύο σκέλη. Από τη μια παραβλέπουν τελείως την πλευρά της φρικτής βαρβαρότητας των βυζαντινών ηθών, αποκρύπτοντάς την επιμελώς, κι απ' την άλλη προβάλλουν και εξογκώνουν σε απίστευτο βαθμό οποιαδήποτε, από τα ελάχιστα, θετικά στοιχεία της εποχής εκείνης.
Κόπτονται να αποδεικνύουν ότι το Βυζάντιο είναι η συνέχεια του αρχαίου Ελληνικού κόσμου. Βρε μπαγλαμάδες του κερατά, τι σχέση μπορεί να έχει με την ελληνικότητα μια αυτοκρατορία στην οποία, επί χίλια χρόνια που έζησε, δεν έπεσε ούτε μία ψήφος.
Μιά αυτοκρατορία στην οποία, μέρα - νύχτα, έψελναν το τροπάριο «των αγίων πατέρων ημών Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ».
Μια αυτοκρατορία όπου το όνομα Έλλην αποτελούσε την χειρότερη βρισιά.
Μια αυτοκρατορία της οποίας ο αρχιάγιος Ιωάννης Χρυσόστομος αποκαλούσε τους Έλληνες «Μωρούς», τόμος 18 σελ. 17, εκφέροντες «λόγους μάταιους κι ακάθαρτους», 18. 113, «δεισιδαίμονες» 34. 429, αιμομίκτες μετά μητέρων και αδελφών, 34. 497, ασοφότερους από τα ζώα, 34. 497. Επί πλέον «στιγματισμένους, χειρότερους από τους χοίρους που πασαλείβονται με περιττώματα», «κυνικά καθάρματα», «πανάθλιους», «παμμίαρους, αδιάντροπους» και χίλιες δυο άλλες ανυπόστατες λοιδορίες. («ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ» εκδ. «ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΠΑΛΑΜΑΣ» 1980).
Μια αυτοκρατορία που διέβαλε τους Έλληνες ότι ήσαν ειδωλολάτρες. Γιατί δεν απαντήσατε ποτέ στον Νικόλαο Τωμαδάκη καθηγητή της Βυζαντινής Φιλολογίας στο πανεπιστήμιο Αθηνών (1956) ο οποίος, στο έργο του «Εισαγωγή εις την Βυζαντινή Φιλολογία» τόμος Α΄, τεύχος Α΄, Β΄έκδοση, γράφει: «Ο χριστιανισμός υπήρξε πολέμιος κατά κύριον λόγον του Ελληνισμού, ως ζωής και ως σκέψεως ...; η μεγαλυτέρα διαβολή την οποίαν ενήργησε κατά του κλασσικού κόσμου είναι η εμφάνισις αυτού ως ειδωλολατρικού. Λατρείαν των ειδώλων, δι' ην κατηγορούν τα συναξάρια τους μη χριστιανούς συχνότατα, δεν εγνώρισαν οι Έλληνες, εν τούτοις το όνομα Έλλην συνέπεσε ταχύτατα με την έννοια του ειδωλολάτρης».
Η άνανδρη και υποτακτική τακτική τους έχει δύο σκέλη. Από τη μια παραβλέπουν τελείως την πλευρά της φρικτής βαρβαρότητας των βυζαντινών ηθών, αποκρύπτοντάς την επιμελώς, κι απ' την άλλη προβάλλουν και εξογκώνουν σε απίστευτο βαθμό οποιαδήποτε, από τα ελάχιστα, θετικά στοιχεία της εποχής εκείνης.
Κόπτονται να αποδεικνύουν ότι το Βυζάντιο είναι η συνέχεια του αρχαίου Ελληνικού κόσμου. Βρε μπαγλαμάδες του κερατά, τι σχέση μπορεί να έχει με την ελληνικότητα μια αυτοκρατορία στην οποία, επί χίλια χρόνια που έζησε, δεν έπεσε ούτε μία ψήφος.
Μιά αυτοκρατορία στην οποία, μέρα - νύχτα, έψελναν το τροπάριο «των αγίων πατέρων ημών Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ».
Μια αυτοκρατορία όπου το όνομα Έλλην αποτελούσε την χειρότερη βρισιά.
Μια αυτοκρατορία της οποίας ο αρχιάγιος Ιωάννης Χρυσόστομος αποκαλούσε τους Έλληνες «Μωρούς», τόμος 18 σελ. 17, εκφέροντες «λόγους μάταιους κι ακάθαρτους», 18. 113, «δεισιδαίμονες» 34. 429, αιμομίκτες μετά μητέρων και αδελφών, 34. 497, ασοφότερους από τα ζώα, 34. 497. Επί πλέον «στιγματισμένους, χειρότερους από τους χοίρους που πασαλείβονται με περιττώματα», «κυνικά καθάρματα», «πανάθλιους», «παμμίαρους, αδιάντροπους» και χίλιες δυο άλλες ανυπόστατες λοιδορίες. («ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ» εκδ. «ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΠΑΛΑΜΑΣ» 1980).
Μια αυτοκρατορία που διέβαλε τους Έλληνες ότι ήσαν ειδωλολάτρες. Γιατί δεν απαντήσατε ποτέ στον Νικόλαο Τωμαδάκη καθηγητή της Βυζαντινής Φιλολογίας στο πανεπιστήμιο Αθηνών (1956) ο οποίος, στο έργο του «Εισαγωγή εις την Βυζαντινή Φιλολογία» τόμος Α΄, τεύχος Α΄, Β΄έκδοση, γράφει: «Ο χριστιανισμός υπήρξε πολέμιος κατά κύριον λόγον του Ελληνισμού, ως ζωής και ως σκέψεως ...; η μεγαλυτέρα διαβολή την οποίαν ενήργησε κατά του κλασσικού κόσμου είναι η εμφάνισις αυτού ως ειδωλολατρικού. Λατρείαν των ειδώλων, δι' ην κατηγορούν τα συναξάρια τους μη χριστιανούς συχνότατα, δεν εγνώρισαν οι Έλληνες, εν τούτοις το όνομα Έλλην συνέπεσε ταχύτατα με την έννοια του ειδωλολάτρης».
(συνεχίζεται...)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου