O $καΤΟΥΡΙ$Μό$ Φ€ΡΝ€Ι putΑΝάΠΤΥΞΗ... (7)

ΠΟΡΝΟΔΟΞίΑ$$ πουτΑΝΑΓΝΩ$ΜΑ - Η ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ -3

Η ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

(Μέρος Τρίτο)

Ο πατριάρχης, ο πάπας, ο τσάρος

Μιά από τις σπάνιες περιπτώσεις διακρατικής συνεργασίας εναντίον θρησκευτικής αίρεσης στη μεσαιωνική Ανατολή ήταν ο συνασπισμός βυζαντινών αυτοκρατόρων, οικουμενικού πατριαρχείου, ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας και βούλγαρων τσάρων για την καταστολή των Βογομίλων. Αντικείμενο αυτού του ιδιαίτερου ενδιαφέροντος ήταν η εξαιρετική ανάπτυξη της συγκεκριμένης αίρεσης ανάμεσα στους σλαβικούς κυρίως πληθυσμούς των μεσαιωνικών βουλγαρικών βασιλείων. Η ίδια η εμφάνιση του Βογομιλισμού αποδίδεται από τους περισσότερους ερευνητές στο σοκ της μετάβασης από την κοινοκτημοσύνη και την απουσία σοβαρής ιεραρχικής δομής των πρώιμων σλαβικών κοινοτήτων της Βαλκανικής σε μια αυταρχική μορφή κρατικής οργάνωσης εμπνευσμένη από τους βυζαντινούς θεσμούς, όπως ήταν το πρώτο βουλγαρικό βασίλειο.
Η πρώτη μορφή τέτοιας συνεργασίας χρονολογείται από τις
απαρχές της εμφάνισης των Βογόμιλων. Γύρω στα 950 μΧ, ο τσάρος Πέταρ θα καταφύγει στις οδηγίες του (συμπέθερού του) πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Θεοφύλακτου Λεκαπηνού για τη θεολογική βάση αλλά και τις αναγκαίες τιμωρίες προς καταστολή του "κακού". Δυόμισι αιώνες αργότερα, η κατάρρευση του βυζαντινού κράτους θα οδηγήσει τους τσάρους του 2ου βουλγαρικού βασιλείου σε αναζήτηση νέων πηγών αντιαιρετικής έμπνευσης. Στις 11 Φεβρουαρίου 1211, ο Βογομιλισμός καταδικάζεται επίσημα και πανηγυρικά από ειδική σύνοδο της βουλγαρικής εκκλησίας, υπό την άμεση καθοδήγηση του τσάρου Βορίλου. To βυζαντινό πρότυπο τηρήθηκε απαράλλακτα. "Η σύνοδος", διαβάζουμε σ' ένα πανεπιστημιακό εγχειρίδιο, "επέβαλε τις κανονικές εκκλησιαστικές ποινές στους αιρετικούς, ενώ ο τσάρος ως πολιτικός ηγέτης και ανώτατος δικαστής του κράτους αντιμετώπισε την αίρεση ως πολιτικό έγκλημα και τους κατεδίκασε ως παραβάτες της σχετικής νομοθεσίας" (Δ.Γόνη "Ιστορία της εκκλησίας της Βουλγαρίας", Αθήναι 1995, σ. 61). Εμπνευστής όμως της συνόδου δεν ήταν άλλος από τον πάπα Ιννοκέντιο τον Γ, το θεμελιωτή της δυτικής Ιεράς Εξέτασης...

Μια Ιερά Εξέταση στο Βυζάντιο;

Το κείμενο που ακολουθεί είναι αποσπάσματα από την ανακοίνωση του ιστορικού Λένου Μαυρομμάτη στο συνέδριο "Περιέργεια, γνώση, εξουσία" που πραγματοποιήθηκε στο Πανεπιστήμιο της Σόφιας το Μάιο του 1996. Η ανακοίνωση, με τίτλο "Υπήρξε Ιερά Εξέταση στα Βαλκάνια κατά το Μεσαίωνα;", πρόκειται να εκδοθεί μαζί με τα άλλα πρακτικά του συνεδρίου. Μια πρώτη ημερίδα για τους "Περιθωριακούς στο Βυζάντιο" οργανώθηκε στην Αθήνα το 1992. Αυτή τη στιγμή προετοιμάζεται η συνέχιση της επιστημονικής αυτής προβληματικής με το συνέδριο "Ανοχή και καταστολή στο Μεσαίωνα".

Ο τίτλος της ανακοίνωσης αυτής είναι ως ένα σημείο ρητορικός. Σίγουρα η Ιερά Εξέταση ουδέποτε υπήρξε στο βυζαντινό κράτος, στο βουλγαρικό και το σερβικό αναφέρομαι στο θεσμό της Ιεράς Εξέτασης, δηλαδή ένα ιδιότυπο μηχανισμό που στόχο είχε την ανακάλυψη του αιρετικού και, όταν τον εντοπίσει, να τον πείσει να ομολογήσει την πλάνη του ή, όπως θα δούμε, το έγκλημά του και να τον επαναφέρει στο ποίμνιο. Αλλά οι Ρωμιοί, οι Σέρβοι κι οι Βούλγαροι δεν χρειάζονταν βέβαια να επινοήσουν ένα τέτοιο εργαλείο: το πνεύμα και η πραγματικότητα της Ιεράς Εξέτασης υπήρξαν ανέκαθεν ζωντανά στην ανατολική αυτοκρατορία και στις πολιτικές ενότητες που προέκυψαν απ' αυτήν. Εξηγούμαι.

Αφ' ότου ο χριστιανισμός αναγνωρίσθηκε και καθιερώθηκε ως η μόνη επίσημη θρησκεία, το ρωμαϊκό κράτος τον εξόπλισε με όλους τους μηχανισμούς για την αντιμετώπιση των αμφισβητιών και αντιρρησιών. Οταν επίσης το δόγμα της πίστης αποκρυσταλλώθηκε, το κράτος ανέλαβε την εγγύηση της τήρησής του έναντι κάθε μεταρρυθμιστικής τάσης ή, έστω, λανθασμένης ερμηνείας. Σειρά νόμων από την εποχή της Δημοκρατίας (res publica) υπήρχε ήδη ήταν εύκολο να εξομοιωθούν οι μη κομφορμιστές με τους προδότες: ταυτίσθηκε ο αυτοκράτορας με την Εκκλησία ή πιο σωστά με το δόγμα της Εκκλησίας που εξελίχθηκε σε ιδεολογία του κράτους. Ο νόμος 407, παρακολουθώντας παλιότερους νόμους, καθόριζε την αίρεση ως δημόσιο έγκλημα (νόμος contra Manichaeos). Και το δημόσιο έγκλημα εις βάρος της res publica γίνεται έγκλημα εσχάτης προδοσίας. Εκεί ορίζεται ότι θα παραδοθούν οι ένοχοι στην εσχάτη των ποινών (ultimo supplicio) δηλαδή στις φλόγες, στην πυρά. Εχουμε στην προκειμένη περίπτωση μία αμιγώς πολιτική επιλογή, να θεωρηθεί το έγκλημα κατά του αυτοκράτορα ως εσχάτη προδοσία για την οποία η μόνη ποινή δεν μπορεί να είναι παρά η εξόντωση του ενόχου/κατάδικου.
Μία σύμπτωση (;) περίεργη: καταδικάζεται ο αιρετικός στην πυρά και τούτο, άσχετα από την εσχάτη προδοσία, συμπίπτει με την ποινή που επιφυλασσόταν στους μάγους, που πάντα, σύμφωνα με τους νόμους, οδηγούσε τον ένοχο στο ικρίωμα, στα θηρία και στο σταυρό και μια και τα δύο τελευταία ήταν ασυμβίβαστα με τον Χριστιανισμό, στην πυρά.

Τόσο η Ανατολική Χριστιανοσύνη όσο και η Δυτική χρειάστηκε να καταφύγουν σε "ειδικούς". Οι ύποπτοι ξέφευγαν, κατέφευγαν σε ένα λόγο παράλληλο με το λόγο του συνομιλητή τους. Μία γλώσσα προσιτή μόνο στο μυημένο και που το πραγματικό της νόημα διέφευγε εύκολα. Τούτο οδήγησε τους Βυζαντινούς να χρησιμοποιήσουν κείμενα, εγχειρίδια όπως αυτό του μοναχού Κοσμά (Ι' άι.), που ήταν στην ουσία ένας οδηγός σχετικά απλοϊκός, μαχόμενος, και που περιείχε πληροφορίες για τους αιρετικούς αρκετά αφελείς. Το κείμενο του Κοσμά καταδεικνύει τον βαθμό αναλφαβητισμού των κληρικών, ανίκανων να εντοπίσουν τον αιρετικό. Γράφει ο Κοσμάς: "(ο αιρετικός) είναι σαν αρνί, ευγενικός, χλωμός από τη νηστεία, δεν μιλά, δεν γελά, δεν είναι περίεργος. Αποφεύγει τους ανθρώπους αλλά είναι πεινασμένος όπως ο λύκος. Προσελκύει τους ανθρώπους με την ταπεινότητά του αλλά όταν αναγνωρίζει γύρω του απλοϊκά πνεύματα διδάσκει καθυβρίζοντας".

(συνεχίζεται...)

Τσίπρας: Το ΝΑΤΟ αφορά παρελθούσα εποχή και δεν έχει λόγο ύπαρξης

Τσίπρας: Το ΝΑΤΟ αφορά παρελθούσα εποχή και δεν έχει λόγο ύπαρξης, πρέπει να υπάρξουν νέοι θεσμοί που θα αναλάβουν το ρόλο της εποπτείας, της σταθερότητας, της ασφάλειας και της διεθνής ειρήνης

https://www.youtube.com/watch?v=5TrXa41cGLk

ΚΙ €Γώ $ΥΜΠΡάΤΤΩ - $ΤΟ ΠΡΟΤ€ΚΤΟΡάΤΟ!!!

O ΡΑΓΙΑ$$ ΠΑΡΑΚΑΛά - "όΛΑ ΝΑ ΤΟΥ ΠΑΝ' ΚΑΛά"...

MΑΓOi_P€ΨiMO (43) - Σπιτικό φύλλο για πίτες

O $καΤΟΥΡΙ$Μό$ Φ€ΡΝ€Ι putΑΝάΠΤΥΞΗ... (6)

ΠΟΡΝΟΔΟΞίΑ$$ πουτΑΝΑΓΝΩ$ΜΑ - Η ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ -2

Η ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

(Μέρος Δεύτερο)

Το κατόρθωμα του αυτοκράτορα

Στη μέση του Τζυκανιστηρίου, ενός μικρού σταδίου που εξυπηρετούσε τις ανάγκες ψυχαγωγίας της βυζαντινής Αυλής, δυό τεράστιες πυρές ανέμεναν τους συλληφθέντες που κατηγορούνταν ότι ανήκουν στην αίρεση των Βογόμιλων. Στο δάπεδο της μιας ήταν καρφωμένος ένας σιδερένιος σταυρός. Προκειμένου να ξεχωρίσουν οι πράγματι αιρετικοί από τους αδίκως κατηγορηθέντες, οι μελλοθάνατοι είχαν την ευχέρεια να επιλέξουν οι ίδιοι το εργαλείο της εκτέλεσής τους. "Η φωτιά ανέβαινε ως τον ουρανό", αφηγείται η αυτόπτης πριγκίπισσα Αννα Κομνηνή στην "Αλεξιάδα" της (βιβλίο ΙΕ, 9.4). "Βλέποντας πως ο θάνατος ήταν αναπόφευκτος, όσοι απ' αυτούς ήταν ορθόδοξοι κατευθύνθηκαν προς το καμίνι του σταυρού, σίγουροι πως τους περιμένει το μαρτύριο · οι δε αθεότατοι, παραμένοντας προσκολλημένοι στη μυσαρή αίρεση, στράφηκαν προς το άλλο". Την τελευταία στιγμή, η εκτέλεση θα αναβληθεί με βασιλική διαταγή. Οσοι επέλεξαν το σταυρό αφήνονται ελεύθεροι, οι υπόλοιποι οδηγούνται πίσω στη φυλακή. Ομως η ιστορία της καταστολής των αιρετικών της Κωνσταντινούπολης από τον αυτοκράτορα Αλέξιο Κομνηνό (1081-1118), λεπτομερώς καταγραμμένη από την κόρη του Αννα, δε σταματά εδώ. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Εκφραστές ενός ιδιότυπου αντικρατικού ριζοσπαστισμού, οι Βογόμιλοι καθόλου τυχαία δεν προκάλεσαν τη μήνη των αρχών. Η διδασκαλία τους ότι ο υλικός κόσμος είναι δημιούργημα του Σατανά, πρωτότοκου γιού του Θεού που επαναστάτησε κατά του πατέρα του με αποτέλεσμα να χάσει τη βασιλεία των ουρανών, είχε σαφείς και συγκεκριμένες προεκτάσεις: "Διδάσκουν τους οπαδούς τους να μην υποτάσσονται στις αρχές, δυσφημούν τους πλούσιους, μισούν τους αυτοκράτορες, κακολογούν τους ανώτερους, προσβάλλουν τους άρχοντες, υποστηρίζουν ότι ο Θεός απεχθάνεται όσους εργάζονται για τον αυτοκράτορα και παρακινούν τους δούλους να μην εργάζονται για τους κυρίους τους", διαβάζουμε στο κείμενο του μοναχού Κοσμά που πρώτος ανέλαβε, στα τέλη του Ι' άι. μΧ, να περιγράψει τα χαρακτηριστικά της νεοεμφανιζόμενης τότε αίρεσης (C.Mango "Βυζάντιο. Η αυτοκρατορία της Νέας Ρώμης", σ.123). Η ίδια η Αννα Κομνηνή δεν τσιγκουνεύεται τους χαρακτηρισμούς γι' αυτό το "νέφος αιρετικών", "το φρικαλέο γένος που ήταν φωλιασμένο σαν φίδι στην τρύπα του" αλλά είχε καταφέρει "να διαφθείρει πλήθος ψυχές" ακόμα και στην ίδια την πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας. Και, φυσικά, υπερθεματίζει για την απόφαση των αρχών να εξαπολύσουν "φοβερό διωγμό εναντίον της πλάνης".

Η εκκαθάριση ξεκίνησε (πώς αλλιώς;) με ανακρίσεις. "Μερικοί Βογόμιλοι οδηγήθηκαν στα ανάκτορα κι όλοι κατήγγειλαν κάποιον Βασίλειο ως κορυφαίο και πρωτοστάτη της βογομιλικής αίρεσης. Μεταξύ αυτών που είχαν συλληφθεί ήταν και κάποιος Διβλάτιος, που αρνιόταν να απαντήσει στις ερωτήσεις. Τον υπέβαλλαν λοιπόν σε βασανιστήρια κι αμέσως κατονόμασε τον εν λόγω Βασίλειο και όσους εκείνος είχε ορίσει αποστόλους" ("Αλεξιάς", ΙΕ, 8.3). Ο αρχιαιρεσιάρχης συλλαμβάνεται κι οδηγείται στα ανάκτορα, όπου ο βασιλιάς πιάνει μαζί του θεολογική συζήτηση υποκρινόμενος τον απογοητευμένο από τις συμβάσεις της ορθοδοξίας · πίσω όμως από τις κουρτίνες, ένας γραμματέας καταγράφει καταλεπτώς τη συζήτηση. Ακολουθεί κοινή συνεδρίαση της Συγκλήτου, της ηγεσίας του στρατού και της Ιεράς Συνόδου: "αναγνώστηκαν τα θεοστυγή δόγματα και αποδείχθηκε αδιαμφισβήτητα η ενοχή του Βασιλείου" (οπ. παρ., 8.6). Παρόμοιες "συζητήσεις" θα διεξαχθούν ανάμεσα στον αυτοκράτορα και τους υπόλοιπους κρατούμενους για να διαπιστωθεί, τεκμηριωμένα πλέον, η σχέση τους με την αίρεση. Ο Αλέξιος διαπιστώνει ότι "το κακό είχε εισχωρήσει και στα πιό μεγάλα σπίτια και μεγάλο πλήθος είχε προσβάλλει το μίασμα" κι αποφασίζει να αντιδράσει σθεναρά, καταδικάζοντας στην πυρά "τους αλλόθρησκους, τόσο τον κορυφαίο όσο και το χορό".

Η τελευταία πράξη του δράματος θα παιχτεί με την εκτέλεση του Βασίλειου μπροστά στο φανατισμένο ορθόδοξο πλήθος της Πόλης. "Αναψαν τη φωτιά κι άρχισε λίγο λίγο να μαζεύεται κόσμος στο επίπεδο μέρος του ιπποδρόμου και στα σκαλιά. Ολοι περίμεναν να δουν τι θα γινόταν (...) Είχαν επίσης οδηγηθεί εκεί κι οι αιρετικοί όλοι για να δουν το Βασίλειο, τον κορυφαίο τους. Οσο για κείνον, έδειχνε να καταφρονεί κάθε τιμωρία και απειλή · όσο στεκόταν μακριά από τη φωτιά, σάρκαζε και τερατολογούσε λέγοντας πως κάποιοι άγγελοι θα τον ανήρπαζαν μέσα από τις φλόγες (...) Οταν όμως του άνοιξε χώρο ο κόσμος και μπόρεσε να δεί ελεύθερα το φρικώδες εκείνο θέαμα της φωτιάς, τότε ο θρασύς εκείνος άνθρωπος φάνηκε να δειλιάζει και να ταράσσεται μπροστά στην πυρά. Σαν να τα είχε τελείως χαμένα, έστρεφε το βλέμμα του πότε εδώ πότε εκεί, χτυπούσε τα χέρια, χτυπούσε το μηρό του (...) Ηταν φανερό σε όλους πως είχε τρελαθεί: ούτε στη φωτιά ορμούσε ούτε πισωπατούσε καθόλου, μα έμενε παγωμένος και ακίνητος στην ίδια θέση όπου είχε σταθεί αρχικά (...) Τον σήκωσαν και τον πέταξαν με τα ρούχα και τα παπούτσια καταμεσής στο καμίνι. Κι η φλόγα, σαν νά 'ταν οργισμένη εναντίον του, τόσο γρήγορα προχώρησε τρώγοντας τις σάρκες του ασεβούς, ώστε ούτε κνίσσα βγήκε καθόλου ούτε άλλαξε μορφή ο καπνός και μόνο μια λεπτή γραμμή καπνού φάνηκε ανάμεσα στις φλόγες (...) Μετά από αυτό τελείωσε η παράσταση. Οι άθεοι μεταφέρθηκαν ύστερα σε άλλη ασφαλέστερη φυλακή κι αφού έζησαν κλεισμένοι εκεί αρκετό διάστημα, πέθαναν μέσα στην ασέβειά τους. Αυτό λοιπόν ήταν το ύστατο κατόρθωμα του αυτοκράτορα" ("Αλεξιάς", ΙΕ, 10).

(συνεχίζεται...)

Τσίπρας: Ο ΕΝΦΙΑ είναι παράλογος και θα τον καταργήσουμε

Απάντηση σε ερώτηση για τις δηλώσεις Βούλτεψη και για τον ΕΝΦΙΑ

https://www.youtube.com/watch?v=ObdB-R07F8Q

ΚΛίΝΑΤ€ €Πί Δ€€€ΞΙά...

H €πιΠΑΝά$ΤΑ$Η Η ΑΝΤί"$ΤΑ$Η" ΚΑΙ Η "ΑΜΦΙ"$ΒήΤΗ$Η, €ίΝΑΙ $ΤΗ (παρα)Φύ$Η ΤΟΥ ΡΑΓΙά!!!

΄€ΦΗ η ΤάΔ€ (117) - ΑΣΤΙΚΗ ΤΑΞΗ -8

O $καΤΟΥΡΙ$Μό$ Φ€ΡΝ€Ι putΑΝάΠΤΥΞΗ... (5)

ΠΟΡΝΟΔΟΞίΑ$$ πουτΑΝΑΓΝΩ$ΜΑ - Η ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ -1

Η ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

(Μέρος Πρώτο)

Μια Κυριακή το 843 μ.Χ.

Με τη συνήθη λαμπρότητα γιορτάστηκε και φέτος η Κυριακή της Ορθοδοξίας, μια ημέρα που προδίδει ότι το Βυζάντιο δεν ήταν τόσο ανεκτικό στους αντιφρονούντες αιρετικούς όσο ισχυρίζονται οι κυρίαρχες αφηγήσεις του.

Οι πυρές της Ορθοδοξίας

Την πρώτη Κυριακή της Σαρακοστής γιορτάζεται κάθε χρόνο στις ελληνικές εκκλησίες η Κυριακή της Ορθοδοξίας. Πρώτη φορά το Μάρτιο του 843, η Θεοδώρα, μετά το θάνατο του εικονομάχου συζύγου της αυτοκράτορα Θεόφιλου, επέβαλε την οριστική αναστήλωση των εικόνων. Μετά από μια μακρά περίοδο διαμάχης, οι εικονομάχοι καταστέλλονται οριστικά. Από τότε, η γιορτή αυτή συνδέεται με τη νίκη του ορθόδοξου δόγματος απέναντι σε κάθε αιρετική παρέκκλιση. Οσοι βρέθηκαν στις εκκλησίες στις 16 Μαρτίου διαπίστωσαν ότι ακολουθείται μέχρι σήμερα το παλιό τυπικό: απαγγέλλονται οι καθιερωμένοι έπαινοι υπέρ των "αναστηλωτών" αυτοκρατόρων, αναθεματίζονται οι εικονομάχοι ηγεμόνες και καταδικάζονται όλες οι προηγούμενες αιρετικές διδασκαλίες. Οι εικόνες του ναού περιφέρονται και η κοσμική εξουσία τις προσκυνά, εκδηλώνοντας δημόσια την πίστη της. Στη Μητρόπολη παραβρέθηκαν φέτος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, πολλοί υπουργοί και η στρατιωτική ηγεσία. Στο Φανάρι χοροστάτησε ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος και την τελετή παρακολούθησαν ο πρώην Πρόεδρος Χρήστος Σαρτζετάκης και πολλοί έλληνες βουλευτές. Ο γιορτασμός στην Αθήνα ολοκληρώθηκε με το γεύμα που παραχώρησε ο κ. Στεφανόπουλος στα μέλη της Ιεράς Συνόδου. Πρόκειται για ένα "έθιμο" που είχε διακοπεί από την περίοδο της μεταπολίτευσης, σε μια εποχή που ήταν κάπως άκομψο να συναναστρέφεται η πολιτική ηγεσία τους Μητροπολίτες που είχαν συμπράξει σε μεγάλο βαθμό με τη δικτατορία. Ο σημερινός Πρόεδρος έκρινε ότι έχει παρέλθει πλέον αρκετός χρόνος.
Λεπτομέρειες για την τελετή πληροφορούνται τα παιδιά στο σχολείο, ήδη από το δημοτικό: "Οι καμπάνες της εκκλησίας χτυπούσαν γρήγορα και δυνατά", διαβάζουμε στο ειδικό κεφάλαιο που αφιερώνει στην Κυριακή της Ορθοδοξίας το βιβλίο της έκτης τάξης. "Η λειτουργία είχε πια τελειώσει, και μέσα στο ναό άρχισε να σχηματίζεται μια πομπή που προχωρούσε αργά κι επίσημα προς την έξοδο. Μπροστά πήγαιναν παιδιά με αναμμένες λαμπάδες, εξαπτέρυγα λάβαρα. Οι ψάλτες άφησαν τα στασίδια τους και ψέλνοντας πήραν θέση πίσω απ' τα εξαπτέρυγα. Πολλοί απ' το εκκλησίασμα, άνδρες, γυναίκες και παιδιά, κρατώντας ο καθένας με ευλάβεια από μια εικόνα, ακολούθησαν. Τέλος, βγήκε από το ιερό Βήμα ο ιερέας κρατώντας τον Τίμιο Σταυρό, και πίσω του ακολούθησε όλος ο κόσμος που γέμιζε την εκκλησία. Η πομπή προχώρησε να κάνει το γύρο της εκκλησίας. Οταν η πομπή ξαναμπήκε στην εκκλησία, όλοι μαζί ξέσπασαν σ' έναν ύμνο θριαμβευτικό και νικητήριο:
- Τις Θεός μέγας ως ο Θεός ημών; Συ ει ο Θεός ο ποιών θαυμάσια μόνος. που σημαίνει: -Ποιος Θεός είναι τόσο μεγάλος σαν τον δικό μας το Θεό; Εσύ μονάχα είσ' ο Θεός, που κάνεις έργα θαυμαστά, εσύ και μόνο."
Πώς όμως πραγματοποιήθηκε αυτή η τελική νίκη του ορθόδοξου δόγματος στα μέσα του 9ου αιώνα; Ο εθνικός ιστορικός μας Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος περιγράφει με τα μελανότερα χρώματα τις επιχειρήσεις της Θεοδώρας κατά των "αιρετικών". Στο δέκατο βιβλίο της "Ιστορίας του Ελληνικού Εθνους" ο Παπαρρηγόπουλος χαρακτηρίζει τους διωγμούς αυτούς ως "φοβερά καταδρομή" και παραθέτει σχετικό απόσπασμα από μια βυζαντινή χρονογραφία. Τόπος δράσης της Θεοδώρας η Μικρά Ασία, όπου κατοικούσαν πολυάριθμοι πιστοί της αίρεσης των Παυλικιανών. Τα στρατεύματά της εφόνευσαν μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα εκατό χιλιάδες ψυχές. Αλλους τους παλούκωσαν, άλλους τους αποκεφάλισαν, άλλους τους έπνιξαν. "Τους μεν ξύλω ανήρτων, τους δε ξίφει παρεδίδουν, τους δε τω τη θαλάσση βυθώ." "Εκατόν λοιπόν χιλιάδες ψυχαί εγένοντο εν μόνη τη Μικρά Ασία θύματα της πίστεως αυτών." Ο Παπαρρηγόπουλος επιτιμά αυστηρά τη θεοδώρα: "Παρασυρθείσα υπό κακώς νενοημένου θρησκευτικού ζήλου, εξέθηκεν εαυτήν, ή μάλλον εξέθηκε τον χριστιανισμόν της Ανατολής εις δεινοτάτας συμφοράς."
Για να μπορέσουμε να ανιχνεύσουμε τους λόγους που αυτή η αιματηρή καταστολή των αιρετικών έχει τόσο πολύ συσκοτισθεί, καταφεύγουμε και πάλι στον επίσημο εθνικό ιστορικό. Συγκρίνοντας τις διώξεις των εικονολατρών μοναχών κατά τους προηγούμενους χρόνους με αυτούς τους διωγμούς, ο Παπαρρηγόπουλος διαπιστώνει ότι οι ίδιοι χρονογράφοι που διεκτραγωδούσαν τα ελάχιστα εγκλήματα της περασμένης περιόδου, ξεπερνούν ως φυσιολογικό το πογκρόμ της Θεοδώρας: "Οι αυτοί χρονογράφοι μετά πολλής ψυχρότητος και αδιαφορίας αναφέρουσι την ανασκολόπισιν, την καρατομίαν, τον καταποντισμόν δέκα μυριάδων ανθρώπων."

Αυτή η κρυφή πλευρά της "Κυριακής της Ορθοδοξίας" συγκρούεται με την εδραιωμένη πεποίθηση ότι η Ανατολική Εκκλησία δεν κακομεταχειρίστηκε ποτέ τους δικούς της αιρετικούς. Ενα από τα κυριότερα επιχειρήματα του γνωστού νεορθόδοξου ρεύματος που ευδοκίμησε τη δεκαετία του 80 σε χώρους διανοουμένων, είναι ότι δεν υπήρξαν στο Βυζάντιο οι σκληρές μορφές καταστολής του ετερόδοξου, όπως αυτές που γνώρισε η Δύση με την Ιερά Εξέταση. Απευθυνθήκαμε στον ιστορικό Λένο Μαυρομμάτη, διευθυντή ερευνών στο Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών, και του ζητήσαμε να συγκρίνει το φαινόμενο της δίωξης των αιρέσεων στη χριστιανική Δύση και την Ανατολή κατά την περίοδο του Μεσαίωνα. Η επιστημονική του πεποίθηση είναι ότι στα Βαλκάνια δεν εμφανίζεται κανένας θεσμός παρόμοιος με την Ιερά Εξέταση διότι στο Βυζάντιο το ρόλο του διώκτη δεν τον αναλαμβάνει η εκκλησία, αλλά το κράτος. "Αν στη Δυτική Ευρώπη λένε ότι το κράτος είναι το κοσμικό χέρι της εκκλησίας, όσον αφορά τα καθ' ημάς, η εκκλησία είναι το θρησκευτικό χέρι του κράτους." Δεν πρόκειται για λογοπαίγνιο του συνομιλητή μας. Πολύ γρήγορα, πολύ πριν αρχίσει η δίωξη των αιρέσεων στη Δύση, στην Ανατολή η αίρεση ταυτίζεται με το έγκλημα της εσχάτης προδοσίας. Την αντιμετώπισή της την αναλαμβάνει το κράτος. Η εκκλησία έρχεται μόνον αρωγός στην ανακάλυψη του ενόχου. Στη Δύση, αντιθέτως, είναι η εκκλησία -η εξωεθνική εκκλησία της Ρώμης- η οποία θέλει να επιβάλει την εξουσία της στους τοπικούς ηγεμόνες αλλά και στις ντόπιες εκκλησίες μέσω της δίωξης των αιρετικών.

Το Βυζάντιο προηγείται χρονικά στην καταστολή των αιρετικών, αλλά με τον όρο αυτόν νοείται εκείνος που αμφισβητεί την κρατική εξουσία και αναδεικνύεται σε ανατροπέα της καθεστηκυίας τάξης. "Για να είσαι ρωμαίος πολίτης στη βυζαντινή αυτοκρατορία χρειάζονται δύο πράγματα: να είσαι χριστιανός ορθόδοξος και να πληρώνεις τους φόρους. Απαξ και αμφισβητήσεις είτε το ένα είτε το άλλο, αρχίζει η καταστολή. Η μορφή της αίρεσης δεν ενδιαφέρει και τόσο. Σε τελευταία ανάλυση η εκκλησία δεν ανησυχεί ιδιαίτερα. Το κράτος έχει τεράστιο χώρο ανοχής, όσο δεν υποσκάπτεται η πίστη στον αυτοκράτορα και δεν αμφισβητείται η υποχρέωση καταβολής φόρων."
Αυτό δε σημαίνει ότι ο αιρετικός, από τη στιγμή που εκδηλώσει την αντιεξουσιαστική του διάθεση, δεν αντιμετωπίζει και στην Ανατολή, στο Βυζάντιο, κάθε είδους διώξεις και βασανιστήρια. Τελευταίο μέσο πειθούς είναι και στην Ανατολή -όπως και στη Δύση- η πυρά: "Το ρωμαϊκό δίκαιο προέβλεπε για τον ένοχο της εσχάτης προδοσίας είτε το λιθοβολισμό, είτε το σταύρωμα, είτε τη φωτιά. Ενα χριστιανικό κράτος δεν μπορεί, εξ ορισμού πια, να χρησιμοποιεί σταυρό. Ο λιθοβολισμός είναι μέσο εκτέλεσης εβραϊκής προέλευσης. Αρα τι μένει; Να κάψεις τον αιρετικό. Με όλον το συμβολισμό του καψίματος. Να καεί κι αυτός και οι στάχτες του να σκορπιστούν στον αέρα και τα βιβλία του να καούν."

(συνεχίζεται...)

Τσίπρας: "Με ένα νόμο κι ένα άρθρο..."

https://www.youtube.com/watch?v=UXcTCCL7YHI

ΣΚύΨ€ €ΥΛΟΓΗΜ€ΝΗ - putANAΞΙΟΛΟΓΗΜ€ΝΗ...

ΠΑΤΡί$ - ΘΡΗ$Κ€ίΑ - ΟΙΚΟΓ€Ν€ΙΑ - ΔΑΝ€Ι$Τ€$ - €ΤΑίΡΟΙ και οι λοιποί $ΥΓΓ€Ν€ί$...

πιΠΑΓΚΟ$ΜiOποίη$i -114-

€Ι$ ΤΗΝ ΠΑΡΤίΔΑ...

ΠΟΡΝΟΔΟΞίΑ$$ πουτΑΝΑΓΝΩ$ΜΑ - Ορθόδοξη Ιερά Εξέταση

Ορθόδοξη Ιερά Εξέταση

Κτηνωδίες των πατριαρχείων Κωνσταντινούπολης και Μόσχας

Ο Μ.Κωνσταντίνος καίει βιβλία

Γράμμα από το Ληξούρι: Αναγνώστης Λασκαράτος

Κύριε Ροΐδη,

Μπορεί η σχισματική Ορθοδοξία να μην έστησε τις χιλιάδες πυρές της δαιμονικής Μητέρας της, της Εκκλησίας της Ρώμης, από την οποία απογαλακτίστηκε το 1054, έχοντας κακουργήσει μαζί της επί πολλούς αιώνες, αλλά έχει κι αυτή να επιδείξει έργο στην καύση βιβλίων (εικ.1 ο Μ.Κωνσταντίνος) και ανθρώπων, πράξεις τις οποίες ουδέποτε καταδίκασε, αλλά τις κουβαλάει και σήμερα στην καμπούρα της (αγιοποιώντας μάλιστα τους δράστες όπως τον γδάρτη της Υπατίας πατριάρχη Κύριλλο), πιστεύοντας πως κανείς δεν τις βλέπει, ή πως παραγράφηκαν σαν κλεψιές υπουργών της ΝΔ ή του ΠΑΣΟΚ.

Η αυτοκρατοροκεντρική δομή του Ανατολικού Ρωμαϊκού κράτους, οι Σταυροφορίες, η οθωμανική κατάκτηση, οι επιδρομές των Τατάρων και των Μογγόλων, αποδυνάμωσαν την κοσμική ισχύ αυτής της Εκκλησίας, η οποία δεν μπορούσε να κακουργεί ανεξέλεγκτα, περιοριζόμενη πια στο να ευλογεί τα εγκλήματα της Πολιτείας με την οποία συνέπλεε, και να πίνει το αίμα που περίσσευε από το σφαγείο της Εξουσίας. Διαδεδομένη με την ωμή βία στις σλαβικές χώρες, με ομαδικές βαπτίσεις στο Βόλγα κάτω από το σπαθί των βάρβαρων ηγεμόνων που ορέγονταν βυζαντινή πριγκίπισσα, τέκνο του αίματος η σλαβική Ορθοδοξία ακολούθησε τα αιματοβαμμένα χνάρια της ανατολικής Ρωμαίας αδελφής της.

Η σφαγή ανθρώπων είναι για την Ορθοδοξία πράξη εξαγνιστική και θεάρεστη. Ο αιμοβόρος ορθόδοξος θεός που θέλει τους δούλους του να βασανίζονται με αρρώστιες, με σεξουαλική στέρηση, με απομόνωση στην έρημο με αυτομαστίγωση και με πείνα, αγιάζει όσους σφαχτούν γι’αυτό η θανατική πoινή οδηγεί το εξιλεωμένο θύμα στον Παράδεισο. Στο θεοκρατικό Βυζάντιο στήθηκε μια επίγεια Κόλαση που θα τη ζήλευε και το Νταχάου. Στραγγαλισμός, ψήσιμο στη σχάρα, λιθοβολισμός, γδάρσιμο, πνίξιμο στη θάλασσα μέσα σε σάκους με πεινασμένες γάτες ή φίδια, ανάποδη σταύρωση, αποκεφαλισμός, κάψιμο στη φωτιά, τρύπημα και καψάλισμα με πυρωμένα σίδερα, απαγχονισμός, ζεμάτισμα με βραστό νερό, λάδι ή πίσσα, παλούκωμα, δηλητηρίαση, εκτύφλωση με ερυθροπυρωμένες βελόνες (η αγία Ειρήνη- +9 Αυγούστου-τύφλωσε έτσι τον ίδιο της το γιό) , ακρωτηριασμός, αποκοπή μύτης, αυτιών, γεννητικών οργάνων (καυλοτομία), ευνουχισμός, δημόσια διαπόμπευση, δημόσιος θάνατος με αιμοραγία, στρεβλώσεις, εξαρθρώσεις, δουλεία, κάτεργα, μεταλλισμός, φυλάκιση σε μονή, ισόβια εργασία σε λατομεία και καταναγκαστικά έργα, εξορία, κλπ. Όλα αυτά με τις ευλογίες της Εκκλησίας. Με τον Aλβανό Άγιο Ιουστινιανό (482-565) η βυζαντινή «Ιερά Εξέταση» που λειτουργούσε άτυπα με διωγμούς αιρετικών νομιμοποιείται επίσημα. Ο Ιουστινιάνειος Κώδικας ορίζει για τους αιρετικούς: «Η ανάκριση μπορεί να φτάσει και μέχρι θανάτου.» (In mortem quoque inquisition tendatur). Στο 11ο κεφάλαιο εντέλλεται: «Οι Μανιχαίοι, όπου και αν βρεθούν, θα τιμωρούνται με θανατική ποινή.» (Manichaei ubicunque reperti capitali poena plectuntur.).

Οι Θεοδοσιανός και Ιουστινιάνειος Κώδιξ, βρίθουν από οδηγίες για θανατηφόρες διώξεις κατά των παγανιστων και των αιρετικών. Υπήρχε λοιπόν το νομικό υπόβαθρο για στερήσεις δικαιωμάτων, φυλακίσεις, βασανιστήρια, εκτελέσεις, εξορίες κλπ των θρησκευτικά αντιφρονούντων, μόνο που δεν είχε πάρει την ονομασία της Ιεράς Εξέτασης, όπως έγινε αργότερα μετά το οριστικό Σχίσμα στη μητρική Δυτική Εκκλησία. Ο ίδιος ο εικονολάτρης πατριαρχης Κωνσταντίνος Β΄, διαπομπεύθηκε (εικ. 2) και θανατώθηκε μετά από φρικτά βασανιστήρια, τα οποία όμως ωχριούν μπροστά σε αυτά που υπέστη ο σεξομανής αυτοκράτορας Ανδρόνικος Κομνηνός, ένας από την πλειοψηφία των αυτοκρατόρων η οποία εκτελέστηκε με στυγνό τρόπο από το διάδοχό της.

Αυτή η εγκληματική δράση της ανατολικορωμαϊκής Ορθοδοξίας συνεχίστηκε μέχρι την πτώση της αυτοκρατορίας. Είναι γνωστή η φρικιαστική παραίνεση για βασανιστικές εκτελέσεις προς πελοποννησιακό άρχοντα του μετέπειτα πρώτου οθωμανού πατριάρχη του ιερού Γεννάδιου με αφορμή τη θανάτωση του εθνικού Ιουβενάλιου στην Πελοπόννησο: «Χαίρε στρατιώτα Χριστού καί τής αυτού δόξης υπέρδικε, χαίρετε ώ μακάριαι χείρες τούς γούν δυσσεβείς καί αλάστορας Ελληνιστάς καί πυρί καί σιδήρω καί ύδατι καί πάσι τρόποις αξαγαγατέτης παρούσης ζωής ράβδιζε, είργε, είτα γλώσσαν αφαίρει, είτα χείραν απότεμνε, καί άν ούτω μένει κακός, θαλάττης πέμπε βυθώ». Ο Γεννάδιος, πιστός στην ορθόδοξη παράδοση που καθιέρωσε ο Ισαπόστολος Άγιος Μέγας Κωνσταντίνος ο παιδοκτόνος και συζυγοκτόνος (εικ 1), δεν προέτρεπε μόνο στο κάψιμο ανθρώπων, αλλά έκαψε και τα συγγράμματα των «Νόμων» του φιλόσοφου Πλήθωνα.

Έχει καλλιεργηθεί η εντύπωση πως η σχισματική Ανατολική Εκκλησία, δεν έκαψε ανθρώπους ζωντανούς όπως η Μητέρα Εκκλησία της Ρώμης. Θα καταγράψουμε εδώ περιπτώσεις που το διαψεύδουν σημειώνοντας πως και σήμερα η Εκκλησία εγκρίνει την ποινή αυτή όταν αφορά αιρετικούς, απλώς δεν έχει τη δύναμη να την επιβάλει. Όχι μόνο δεν έχει ζητήσει συγνώμη ή αποδοκιμάσει τα εγκλήματα αυτά, αλλα δεν της έχει καν ζητηθεί αυτό από κανέναν. Οι πιστοί της θεωρούν αυτονόητο πως η Εκκλησία μπορεί να κακουργεί και το πολύ να την κρίνει ο θεός της.

Ας δούμε με ποιο τρόπο ένας αμετανόητος μέχρι τέλους Ορθόδοξος Χριστιανός, ο πολύς Φώτης Κόντογλου, όχι μόνο περιγράφει απαθής την καύση του γιατρού Βασίλειου αρχηγού των εικονοκλαστών χριστιανών Βογόμιλων και πολλών οπαδών του (οι οποίοι τόλμησαν να έχουν Εκκλησία χωρίς επαγγελματικό ιερατείο, χωρίς λείψανα, χωρίς αγίους και δεν ήθελαν τον πόλεμο) αλλά βασιζόμενος στις ανόητες περιγραφές της κόρης του αυτοκράτορα Άννας Κομνηνής προσπαθεί με αστείες δικαιολογίες να εξωραΐσει το έγκλημα σε βάρος ενός βασανισμένου ανθρώπου, χωρίς ίχνος αποστροφής προς το ανοσιούργημα («Οι Βογόμιλοι, ένας κόσμος που χάθηκε»).

«Από τους Βογόμιλους, άλλοι επιμένανε στις ιδέες τους, άλλοι τις αρνιόντανε. Ο αυτοκράτορας επιχείρησε να γυρίση στην Ορθοδοξία τους πλανημένους, συμβουλεύοντάς τους ο ίδιος, είτε στέλνοντας στις φυλακές κάποιους θεολόγους κληρικούς για να τους τραβήξουνε από την αίρεση. Έτσι όσοι ξαναγυρίσανε στη σωστή πίστη, ελευθερωθήκανε, κι’ όσοι επιμείνανε στην αίρεση, απομείνανε στις φυλακές, όπου δεν στερηθήκανε τίποτα από τα χρειαζούμενα, φαγητά, ρούχα και σκεπάσματα. Τον Βασίλειο τον καταδίκασε ο βασιλιάς να καή, αν δεν αρνηθή την πλάνη του. Πρόσταξε λοιπόν μέσα στον ιππόδρομο να στήσουν από μια μεριά έναν σταυρό, κι’ από την άλλη ν’ ανάψουνε μια φωτιά, ώστε ο κατάδικος να φοβηθή τη φωτιά και να

βαδίση προς τον σταυρό κ’ έτσι να γλυτώση. Aλλά ο Βασίλειος πίστευε πως θα τον αρπάξουν οι Άγγελοι, και τράβηξε προς τη φωτιά. Όταν όμως πήγε κοντά στη φωτιά, δείλιασε κι’ άρχισε να γυρίζη το πρόσωπό του από δώ κι’ από κει και να χτυπά τα χέρια του και τα μεριά του. Στο τέλος στάθηκε ακίνητος. Τότε οι δήμιοι πετάξανε στη φωτιά τον μανδύα του για να δη πως κάηκε και να μην πέση μέσα. Μα ο Βασίλειος μ’ όλο που κάηκε ο μανδύας του, φώναζε πως τον βλέπει να ανεβαίνη ψηλά στον ουρανό, κ’ έτσι έπεσε κι’ ο ίδιος μέσα στις φλόγες, και κάηκε. Ύστερα κάψανε και τους «δώδεκα αποστόλους» καθώς κι’ όλους τους κορυφαίους Βογόμιλους».

Ο ψεύτης Κόντογλου, αποφεύγει να πει πόσοι άνθρωποι εκτελέστηκαν ως Βογόμιλοι χωρίς να είναι, αρκεί να έδειχναν κάποια αποστροφή στην ειδωλολατρεία ή στην πτωματολατρεία ή προς τον πόλεμο και κουκουλώνει την ενεργή συμμετοχή του πατριάρχη Νικόλαου Γ΄Κυρδινιάτη και της Συνόδου στο έγκλημα. Αποσιωπά πως κρυμμένοι οι επίσκοποι πίσω από κουρτίνες κατέγραψαν την ομολογία της πίστης του που έδωσε ο Βασίλειος στον άτιμο αυτοκράτορα Αλέξιο Α΄, που τάχα ήθελε να ασπασθεί το δόγμα του γιατρού και τον καλόπιανε και με βάση αυτήν τον καταδίκασαν στην πυρά. Οχτώ χρόνια περίμενε φυλακισμένος ο Βασίλειος μέχρι να ψηθεί ζωντανός από τον πατριάρχη Ιωάννη Θ΄τον Ιερομνήμονα. Μια τεράστια φωτιά, ανάφτηκε στον Ιππόδρομο, και ο αχρείος όχλος των Ορθόδοξων ούρλιαζε και ζητούσε να καούν και οι υπόλοιποι Βογόμιλοι. Ο αυτοκράτορας όμως μετέφερε τους (κατά τη φανατική Κομνηνή) «άθεους» στη φυλακή, όπου μετά από πολύν χρόνο πέθαναν «μέσα στην ασέβειά τους», προφανώς από την πολύ καλοπέραση που την υμνεί ο Κόντογλου. Το πατριαρχείο που εξαγοράζει σήμερα με τα μυστικά κονδύλια του Υπ.Εξ. τη σιωπή των θυμάτων της ιερής παιδεραστίας, κρύβει τη δράση των δυο αυτών πατριαρχών που ευλογήσανε την εξόντωση χιλιάδων Βογόμιλων στη Βαλκανική, με τρόπο που πιστοποιεί τη διαχρονική ορθόδοξη συνενοχή στην αντίληψή πως η καύση των αιρετικών είναι θεάρεστη και πως όταν οι συνθήκες δεν την επιτρέπουν την κουκουλώνουμε. Μάλιστα γράφει ξεδιάντροπα για το δήμιο πατριάρχη Ιωάννη: «ὁ πατριαρχικὸς θρόνος διεποιμάνθη ἐν συνέσει».
http://www.ec-patr.org/list/index.php?lang=gr&id=107
http://www.ec-patr.org/list/index.php?lang=gr&id=108

Άλλωστε την ίδια τακτική συνέχισε η Εκκλησία μέχρι πρόσφατα. Ευλόγησε όλα τα εγκλήματα της Χούντας και όταν ο Ναζιστής αρχιεπίσκοπός της ο Χουντόδουλος ξεμπροστιάστηκε, δήλωσε ψέματα πως (αν και αυλικός λακές του τότε αρχιεπίσκοπου) αγνοούσε πως γινόντουσαν βασανιστήρια γιατί «διάβαζε», προκαλώντας την αγανάκτηση των μητέρων που τα παιδιά τους βασανίστηκαν στα ελληνορθόδοξα κολαστήρια.

(Στου Χριστόδουλου την πόρτα, όσο θέλεις βρόντα», «Ελευθεροτυπία» 16.3.2001)

Καύση του Παύλου της Κολόμνας

Λιγότερο γνωστή στην Ελλάδα είναι η δράση της ρωσικής Ορθοδοξίας, που τα εγκλήματά της, για τα οποία ποτέ δεν απολογήθηκε, σε βάρος των δυστυχισμένων αιρετικών που έπεσαν στα νύχια της, θα έκαναν ακόμη και τον άγιο προστάτη των παιδεραστών, τον Παναγιότατο πάπα Βενέδικτο, να ανατριχιάσει από φρίκη. Αλυσοδεμένοι σε βαθιά λαγούμια κάτω από τη γη, μέσα στα σιδερόφρακτα καστρομονάστηρα-κολαστήρια του παγωμένου Ωκεανού, όπως το φοβερό Σολοβέτσκυ, οι φανατικοί Ρασκόλνικοι που αρνιόντουσαν τις μεταρρυθμίσεις του κτηνώδη πατριάρχη Νίκωνα (που κι αυτός στο τέλος φυλακίστηκε), οι σεξουαλικά αχαλίνωτοι Χλίστι, οι ειρηνιστές Μολοκανοί και Δουχοβόρζιοι που σκορπίστηκαν διωγμένοι στα πέρατα της γης, υπέστησαν ανείπωτα βασανιστήρια. Ο Ματθαίος Σίμων Δαλμάτωφ, ο πρωτομάρτυρας των Μολοκανών, δολοφονήθηκε στο μοναστήρι που φυλακίστηκε από καλόγερους με το φρικτό μαρτύριο του τροχού, με το οποίο του ξέσκισαν τις σάρκες. Ο ίδιος ο πρώην ορθόδοξος πρωτοπρεσβύτερος Αβακούμ, ο αρχηγός των Παλαιόπιστων που μέχρι σήμερα αριθμούν πάνω από ένα εκατομμύριο πιστούς, κάηκε ζωντανός μαζί με τη συνοδεία του, αφού πρώτα εξορίστηκε αλυσοδεμένος και φυλακίστηκε για 14 χρόνια σε μια τρύπα και σε μια καλύβα του Αρκτικού κύκλου και υπέστη φοβερά βασανιστήρια. Την ίδια τύχη είχε και το 1656 και ο Ρασκόλνικος μητροπολίτης Παύλος της Κολόμνας (εικ.6), αφού πρώτα είχε θαφτεί ζωντανός σε ένα μοναστήρι σε νησί της λίμνης Ονέγκα στη μακρινή Καρελία.

O $καΤΟΥΡΙ$Μό$ Φ€ΡΝ€Ι putΑΝάΠΤΥΞΗ... (4)

putΑΝΑΞΙΟΛόΓΗ$Η...

Δ€Ν ΘΑ ΥΠάΡΞ€Ι €ΠΙΖώΝ - $ΤΗΝ €ΠΟΧή ΤΩΝ ΤΡΑΠ€ΖώΝ...

(40)_X€ΣΤΟΡΙ-A$$ ΠΡΕΛΟΥλούΔΙΟΝ - ΑΝΤΟΝΙΟ ΝΕΓΚΡΙ

€.K.T.AKT€$ αρχ€iΔΗ$€i$ - 477

Με παράνομες άδειες συνεχίζει την καταστροφή του δάσους στις Σκουριές η «Ελληνικός Χρυσός»

Με παράνομες άδειες συνεχίζει την καταστροφή του δάσους στις Σκουριές η «Ελληνικός Χρυσός»

Posted on 24/08/2016 by SOSHALKIDIKI

Για άλλη μία φορά η Αποκεντρωμένη Περιφέρεια με τις ενέργειές της επέδειξε ότι ο ρόλος της δεν είναι η εφαρμογή των νόμων, όπως θα έπρεπε, αλλά η -με κάθε «κόστος»- εξυπηρέτηση παράνομων ενεργειών κάθε «επενδυτή» και ιδιαίτερα της Ελληνικός Χρυσός.

Με την υπ’ αριθμόν 32443/22-7-2016 απόφασή του λοιπόν, ο εκτελών χρέη Γενικού Γραμματέα αποφασίζει να υποκαταστήσει το Υπουργείο και να νομιμοποιήσει την κοπή άλλων 132 στρεμμάτων από την εταιρεία, ποντάροντας στο ότι δεν θα το αντιληφθεί κανείς.

Το Συντονιστικό Ιερισσού, κατέθεσε Καταγγελία για την παράνομη ενέργεια του εκτελούντα χρέη Γενικού Γραμματέα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας Θράκης να βγάλει απόφαση για την καταστροφή δάσους των 132 στρεμμάτων από την «Ελληνικός Χρυσός».

Ο συγκεκριμένος ούτε αρμόδιος είναι -εκ της νομοθεσίας- να βγάλει μια τέτοια απόφαση, ούτε η διαδικασία που προβλέπεται από την ισχύουσα νομοθεσία ακολουθήθηκε.

Εύλογο κατά συνέπεια είναι το ερώτημα αν προέβη σε αυτήν την κίνηση, από άγνοια ή από υπερβάλλοντα ζήλο να εξυπηρετήσει την καλή εταιρεία.

Όποιο από τα δύο ενδεχόμενα και να ισχύει θεωρούμε ότι είναι ακατάλληλος να συνεχίσει στην ίδια θέση και πιστεύουμε ότι οι αρμόδιοι στους οποίους απευθυνόμαστε θα πράξουν το αυτονόητο.

Επιτέλους πρέπει το βαθύ κράτος που στηρίζει την διαπλοκή και την διαφθορά να ξηλωθεί και κάποια στιγμή να καθίσουν στο σκαμνί όσοι αποτελούν τα πλοκάμια του.

ΑΝΑΦΟΡΑ- ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ

ΠΡΟΣ

1.      Υπουργό Περιβάλλοντος

2.      Αναπληρωτή Υπουργό Περιβάλλοντος

3.      Υπουργό Εσωτερικών

4.      Επιθεωρητές Δημόσιας Διοίκησης

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ

α ) Ασκούντα καθήκοντα Γενικού Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης     Μακεδονίας Θράκης

β) Δασαρχείο Αρναίας

γ) Δήμο Αριστοτέλη

δ) Ιγγλέζη Αικατερίνη Βουλευτή

ΘΕΜΑ: Αναφορά-καταγγελία

Με την αριθ. 32443/22-7-2016 απόφαση του ασκούντα καθήκοντα Γενικού Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας Θράκης, την οποία επισυνάπτουμε, εγκρίθηκε η επέμβαση σε δασικού χαρακτήρα εκτάσεις συνολικού εμβαδού 132.396, 82 τ.μ. υπέρ της ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ Α.Ε. στα πλαίσια του υποέργου “Μεταλλευτικές εγκαταστάσεις Σκουριών” στο Δήμο Αριστοτέλη της Περιφερειακής Ενότητας Χαλκιδικής.

Την απόφαση αυτή καταγγέλλουμε ως μη σύννομη καθότι εκδόθηκε καθ’ υπέρβαση των κείμενων διατάξεων της δασικής νομοθεσίας, από όργανο αναρμόδιο και με διαδικασία ανυπόστατη.

Συγκεκριμένα, ο αποφασίζων, εφαρμόζοντας τις διατάξεις της δασικής νομοθεσίας, τις οποίες επικαλείται στα “έχοντας υπόψη” της απόφασης, ενέκρινε την επέμβαση σε δημόσια και ιδιωτικά δάση για το σκοπό της μεταλλουργίας, εκδίδοντας αυτοτελώς την εν λόγω διοικητική πράξη της επέμβασης, ενώ κάτι τέτοιο δεν προκύπτει από τις δασικές διατάξεις που επικαλείται, οι οποίες προβλέπουν ενσωμάτωση της έγκρισης επέμβασης στην απόφαση έγκρισης των περιβαλλοντικών όρων του έργου. Σύμφωνα με την παράγραφο 4 άρθρου 45 νόμου 998/1979, όπως ισχύει σύμφωνα με το άρθρο 36 νόμου 4280/2014, η έγκριση επέμβασης της δασικής Αρχής για έργα σε εκτάσεις που προστατεύονται με τις διατάξεις της δασικής νομοθεσίας, ενσωματώνεται στην απόφαση περιβαλλοντικών επιπτώσεων του έργου (στην ΑΕΠΟ). Στην παρούσα περίπτωση, όπως στην εν λόγω απόφαση αναφέρεται, ισχύει η με Α.Π. 201745/26-7-2011 (ΥΠΕΚΑ/ΕΥΠΕ) Κ.Υ. απόφαση έγκρισης περιβαλλοντικών όρων (ΑΕΠΟ), η οποία ναι μεν εκδόθηκε πριν την ισχύ του νόμου 4014/2011, που προέβλεπε τη διαδικασία ενσωμάτωσης της έγκρισης επέμβασης στην ΑΕΠΟ του έργου, όμως η εκδοθείσα σήμερα έγκριση επέμβασης για το παρόν έργο εκδόθηκε στα πλαίσια εφαρμογής του νόμου 4014/2011, καθώς και του 4280/2014, και έπρεπε ν’ ακολουθηθεί η οριζόμενη στις παρούσες διατάξεις διαδικασία της ενσωμάτωσης, με σχετική τροποποίηση της ΑΕΠΟ και συμπερίληψη σε αυτήν της έγκρισης επέμβασης.

Τούτο εν προκειμένω δεν έγινε, και εκδόθηκε αυτοτελώς η έγκριση επέμβαση, σύμφωνα με το προϊσχύσαν και κατηργημένο νομικό καθεστώς.

Η συγκεκριμένη διοικητική ενέργεια είναι ανάρμοστη και αποτελεί μη σύννομη διαδικασία, για την οποία πρέπει να ελεγχθούν οι υπεύθυνοι και φυσικά να ανακληθεί η σχετική διοικητική πράξη. Εάν η εν λόγω ενέργεια δεν συνιστά έλλειψη διοικητικής γνώσεως, τι επιδιώκετο; Μήπως ν’ αποφευχθεί η υπόθεση να φτάσει στον Υπουργό Περιβάλλοντος, ο οποίος έχει τη σχετική αρμοδιότητα υπογραφής τροποποίησης της ΑΕΠΟ κατά την ενσωμάτωση της έγκρισης επέμβασης σε αυτήν; 

Επιπρόσθετα, η έκταση Β΄Φ2 2015 είναι ιδιωτικό διαχειριζόμενο δάσος βάσει εγκεκριμένης από τη δασική υπηρεσία διαχειριστικής μελέτης, κάτι που εν προκειμένω δεν αξιολογήθηκε κατά την έκδοση της διοικητικής πράξης της επέμβασης, ούτως ώστε ν’ ακολουθηθεί η διαδικασία που επιβάλλεται από τη δασική νομοθεσία.

Στις περιπτώσεις αυτές, των διαχειριζόμενων δασών, πρέπει να γίνουν σχετικές προβλέψεις και να τεθούν όροι στις εγκριτικές αποφάσεις επέμβασης και ενσωμάτωσης στην ΑΕΠΟ του έργου, που να αφορούν στην τροποποίηση ή και κατάργηση των ισχυόντων διαχειριστικών σχεδίων, όπως σχετικώς ορίζεται στην παράγραφο 5 του άρθρου 45 νόμου 998/1979, ως ισχύει σύμφωνα με το άρθρο 36 νόμου 4280/2014.

Τούτο εν προκειμένω δεν έγινε, όπως επιβάλλεται, κι έτσι καθίσταται η διοικητική πράξη πάσχουσα, καθότι δεν ακολουθήθηκε ότι προβλέπεται από τη δασική νομοθεσία. Το στοιχείο αυτό είναι κρίσιμο διότι με την ακολουθούμενη μη ορθή πρακτική δεν καταδεικνύεται η αναίρεση της διαχείρισης του σημαντικού τούτου φυσικού οικοσυστήματος ενόψει της ικανοποίησης ενός επιχειρηματικού σκοπού!

Επίσης στην απόφαση υπάρχουν λάθη, όπως το ότι παραπέμπει γενικώς στην παράγραφο 6 του άρθρου 45 νόμου 998/1979, ενώ έπρεπε να αναφερθεί ειδικώς στην παράγραφο 6β (η 6α αφορά στη διαδικασία ενσωμάτωσης, που εν προκειμένω δεν ακολουθείται), τα οποία όμως είναι δευτερευούσης σημασίας σε σχέση με τα προηγούμενα που αναφέρθηκαν.

Τέλος, δεν μπορούμε να μη σχολιάσουμε το πόσο “λιτή” είναι η απόφαση, καθώς και το γεγονός ότι θέτει ελάχιστους όρους!

Μετά από τα παραπάνω, ζητάμε την άμεση ανάκληση της παρούσας απόφασης ως μη σύννομης, ελλειμματικής και ανυπόστατης, καθώς και την αναζήτηση πειθαρχικών και ποινικών ευθυνών από τους εκδώσας αυτήν.

ΔΙ €ΥΧώΝ ΤΩΝ ΑΓ(Ρ)ίΩΝ €ΤΑίΡΩΝ ΥΜώΝ@eu.com

ΑΡΙ$Τ€Ρή ΟΠΤΙΚή...

€ίΜΑ$Τ€ OI Μ€ΓάΛ€$ ΑΔ€ΛΦ€$, ΤΟΥ "Μ€ΓάΛΟΥ ΑΔ€ΛΦΟύ"...

(88) Ξ€$_Χi$TORY CHANN€λλΑ$$ - ΠΛΑΝΗΤΑΡΧΙ δις

€.K.T.AKT€$ αρχ€iΔΗ$€i$ - 476

ΟΡΘΟΔΟΞίΑ "€Ι$ΗΓΜ€ΝΗ" - ΠΑΓΚΟ$ΜΙΟΠΟΙΗΜ€ΝΗ...

ΦΘΙΝόΠΩΡΟ ΚΑΥΤό - ΘΑ €ίΝΑΙ ΚΑΙ ΑΥΤό!!!

O $καΤΟΥΡΙ$Μό$ Φ€ΡΝ€Ι putΑΝάΠΤΥΞΗ... (3)

Πί$ΤΗ $ΤΟΝ ΧΡΙ$Τό - ΤΟΝ Μ€ΓΑΛΟΑ$Τό!!!

MΑΓOi_P€ΨiMO (42) - Σπιτικός γύρος (ντονέρ)

€.K.T.AKT€$ αρχ€iΔΗ$€i$ - 475

Η ΠΑΝΑΓΡίΑ H POK€ΜόΝΙ$Α