(Μέρος Δωδέκατο)
ΤΑ ΠΛΗΡΗ ΚΕΙΜΕΝΑ
ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΑΦΟΡΙΣΜΩΝ
ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ 1821
ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΡΗΓΟΡΙΟ Ε΄
Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΑΦΟΡΙΣΜΟΣ
3 «ΓPHΓOPIOΣ
» Ελέω Θεού Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως,
Νέας Ρώμης και Οικουμενικός Πατριάρχης.
«Οι καθ' ημάς αγιωτάτω, πατριαρχικώ,
αποστολικώ και οικουμενικώ θρόνω υποκείμενοι ιερώτατοι μητροπολίται και
υπέρτιμοι και θεοφιλέστατοι αρχιεπίσκοποί τε και επίσκοποι, εν αγίω Πνεύματι
αγαπητοί αδελφοί και συλλειτουργοί, και εντιμότατοι κληρικοί της καθ' ημάς του
Χριστού Εκκλησίας και εκάστης επαρχίας. Ευλαβέστατοι ιερείς και οσιώτατοι
ιερομόναχοι, οι ψάλλοντες εν ταις εκκλησίαις της Πόλεως, του Γαλατά και όλου
του Καταστένου και απανταχού, και λοιποί απαξάπαντες ευλογημένοι Χριστιανοί,
τέκνα εν Κυρίω ημών αγαπητά, χάρις είη υμίν και ειρήνη παρά Θεού, παρ' ημών δε
ευχή, ευλογία και συγχώρησις!
» Η πρώτη βάσις της ηθικής, ότι είναι η
προς τους ευεργετούντας ευγνωμοσύνη, είναι ηλίου λαμπρότερον. Και όστις
ευεργετούμενος αχαριστή είναι ο κάκιστος των ανθρώπων. Αυτήν την κακίαν
βλέπομεν πολλαχού στηλιτευομένην και παρά των ιερών γραφών και παρ' αυτού του
Κυρίου ημών Ιησού Χριστού ασυγχώρητον, καθώς έχομεν το παράδειγμα του Ιούδα. Όταν δε η αχαριστία είναι
συνωδευμένη και με πνεύμα κακοποιόν και αποστατικόν εναντίον της κοινής ημών
ευεργέτιδος και τροφού, κραταιάς και αηττήτου βασιλείας [=τον Σουλτάνο], τότε
εμφαίνει και τρόπον αντίθεον, επειδή ουκ εστί, φησί, βασιλεία και εξουσία ειμή
"υπό Θεού τεταγμένη". Όθεν και πας ο αντιταττόμενος αυτή τη
θεόθεν εφ' ημάς τεταγμένη κραταιά βασιλεία, τη του Θεού διαταγή ανθέστηκεν.
[...]
» Και τα δύο ταύτα ουσιώδη και βάσιμα
ηθικά θρησκευτικά χρέη κατεπάτησαν με απαραδειγμάτιστον θρασύτητα και
αλαζονείαν ότε προσδιορισθείς της Μολδαυΐας ηγεμών, ως μη ώφειλε Μιχαήλ, και ο
του γνωστού αγνώμονος, και φυγάδος Υψηλάντου αγνώμων υιός Αλέξανδρος Υψηλάντης.
» Εις όλους τους ομογενείς μας είναι
γνωστά τα άπειρα ελέη, όσα η αέναος της εφ' ημάς τεταγμένης
κραταιάς βασιλείας πηγή εξέχεεν εις τον κακόβουλον αυτόν Μιχαήλ. Από μικρού και ευτελούς
τον ανύψωσεν εις βαθμούς και μεγαλεία. Από αδόξου και ασήμου τον προήγαγεν εις
δόξας και τιμάς, τον επλούτισε, τον περιέθαλψε, τέλος πάντων τον ετίμησε και με
τον λαμπρότατον της ηγεμονίας αυτής θρόνον και τον κατέστησεν άρχοντα λαών. Αυτός όμως, φύσει
κακόβουλος ων, εφάνη τέρας έμψυχον αχαριστίας και συνεφώνησε μετά του
Αλεξάνδρου Υψηλάντου, υιού του δραπέτου και φυγάδος εκείνου Υψηλάντου, όστις
παραλαβών μερικούς ομοίους του βοηθούς ετόλμησε να έλθη αίφνης εις την
Μολδαυίαν, και αμφότεροι απονενοημένοι επίσης, αλαζόνες και δοξομανείς, η,
μάλλον ειπείν, ματαιόφρονες, εκήρυξαν του γένους ελευθερίαν και με την φωνήν
αυτήν εφείλκυσαν πολλούς των εκεί κακοήθεις και ανοήτους. Διασπείραντες και
αποστόλους εις διάφορα μέρη, δια να εξαπατήσωσι και να εφελκύσωσιν εις τον
ίδιον της απωλείας κρημνόν και άλλους πολλούς των ομογενών μας.
» Δια να δυνηθώσι δε τρόπον τινά να
ενθαρρύνωσι τους ακούοντας μετεχειρίσθησαν και το όνομα της ρωσσικής Δυνάμεως,
προβαλλόμενοι, ότι και αυτή είναι σύμφωνος με τους στοχασμούς και τα κινήματά
των, πρόβλημα διόλου (=εντελώς) ψευδές και ανύπαρκτον, και μόνον της ιδικής των
κακοβουλίας και ματαιοφροσύνης γέννημά τε και αποκύημα. Επειδή εν ω τοιούτον
είναι αδύνατον ηθικώς και πολλής πρόξενον μομφής εις την ρωσσικήν
αυτοκρατορίαν, και ο ίδιος ενταύθα εξοχώτατος πρέσβυς αυτής έδωκεν έγγραφον
πληροφορίαν, ότι ουδεμίαν η είδησιν η μετοχήν έχει το ρωσσικόν κράτος εις αυτήν
την υπόθεσιν, καταμεμφόμενον μάλιστα και αποτροπιαζόμενον του πράγματος την
βδελυρίαν. Και προσεπιπλέον η αυτού εξοχότης ειδοποίησεν εξ επαγγέλματος τα
διατρέχοντα, υπομνήσας το βασίλειον κράτος, ότι ανάγκη πάσα να φροντίση ευθύς
εξ αρχής τον αποσκορακισμόν και την διάλυσιν των τοιούτων κακών. Και τόσον εκ της
ειδοποιήσεως ταύτης, όσον και από τα έγγραφα, τα οποία επιάσθησαν από μέρους
των μουχαφίσιδων των βασιλικών σερχατίων, και από άλλους πιστούς ομογενείς
επαρρησιάσθησαν, έγινε γνωστή εις το πολυχρόνιον κράτος η ρίζα και η βάσις όλου
αυτού του κακοήθους σχεδίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου