ΥΠΑΤΙΑ
H Υπατία ήταν η κλασική περίπτωση σωστού
ανθρώπου που γεννήθηκε σε λάθος εποχή. Ενώ γεννήθηκε στο σωστό μέρος - στην
Αλεξάνδρεια, την κοιτίδα του κοσμοπολιτισμού,-γεννήθηκε το 370 μ.X., 5-6 αιώνες
αργότερα από τον καιρό που θα εκτιμούσαν τα πνευματικά της προσόντα. Ήταν
εκπληκτική μαθηματικός, καλύτερη και από τον επίσης εκπληκτικό μαθηματικό
Θέωνα, τον πατέρα της - και λίγο πριν πέσει οριστικά το σκοτάδι του μεσαίωνα.
Δεν είναι και τόσο ευφυές - από την κοντόθωρη άποψη της δικής σου επιβίωσης
τουλάχιστον - να διακονείς την επιστήμη σε ημέρες που έχει πάρει το πάνω χέρι η
πίστη.
Σε ένα τέτοιο ζοφερό και βαθιά
αντιπνευματικό κλίμα, όπου η ομορφιά θεωρείται αμαρτία, ο μισογυνισμός
θεσμοθετείται από την Εκκλησία - είναι ανατριχιαστικά τα σχετικά εδάφια από τις
επιστολές-εντολές του Αποστόλου Παύλου που παρατίθενται - και τα λεπτεπίλεπτα
όργανα τής ήδη εντυπωσιακά προχωρημένης επιστημονικής έρευνας εκλαμβάνονται ως
όργανα του Σατανά σε παγανιστικές τελετές
Ο πατριάρχης Αλεξανδρείας Κύριλλος -
επιμένει ο Γκάλβεθ - «που στις μέρες μας θα τον βλέπαμε σαν διαβολικό ταλιμπάν,
έφερε στη συνείδησή του το βάρος του θανάτου περίπου διακοσίων πενήντα χιλιάδων
Ιουδαίων. Γι' αυτό ο Κάρλχαϊντς Ντέσνερ, στην "Εγκληματική Ιστορία του
Χριστιανισμού", τον θεωρεί προάγγελο του Χίτλερ και απαλλάσσει τον δεύτερο
από την απάνθρωπη σύλληψη της "οριστικής λύσης"...» Όσο σκληρή και αν
ακούγεται η σύγκριση, ο Γκάλβεθ δεν την αφήνει ατεκμηρίωτη. Δύο χιλιάδες χρόνια
τώρα, ο φονταμενταλισμός ακολουθεί με ευλάβεια τα ίδια πάντα βήματα. Πρώτα
στρέφεται κατά των «αιρετικών» στους κόλπους του κι έπειτα κατά όλων των
υπολοίπων. Απώτατη επιδίωξη; Είτε θ' ακούγεται μία φωνή είτε θα βασιλεύει η
σιωπή... Αλληλούια.
ΤΟ ΒΑΘΥΤΑΤΟ ΜΙΣΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΛΛΟΥ
«Ευτυχώς, υπάρχει μια εκτενέστατη
βιβλιογραφία για τον Κύριλλο και, ακόμα, έχουμε στη διάθεσή μας τα έργα του.
Και ξέρουμε από αυτά ότι ένιωθε βαθύτατο μίσος για το σύνολο της Φιλοσοφίας,
την οποία χαρακτήριζε «ελληνιστική βλακεία». Αισθανόταν μια περιφρόνηση εξίσου
βαθιά για τον Όμηρο και τον Ησίοδο, όπως και για όλους τους Έλληνες
δραματουργούς. Όσο για τον ρόλο της γυναίκας, έλεγε σε ένα από τα κηρύγματά
του: "Υποταγμένη και παραδομένη στην υπακοή προς τον Θεό, οφείλει να
αφοσιώνεται στη γέννηση παιδιών"»
H Yπατία έλαμψε στην
πνευματική ζωή της υστερορωμαϊκής Aλεξάνδρειας με την ευγλωττία, την ομορφιά,
τα πνευματικά της χαρίσματα. Έγινε σύμβολο της θετικής γνώσης σε χρόνους όπου ο
χριστεπώνυμος ζήλος ταύτιζε το φιλέρευνο πνεύμα με την πλάνη και τη μαγεία. O
πατριάρχης Aλεξανδρείας, Kύριλλος τη μισούσε θανάσιμα. Mε παρακίνησή του,
γράφει ο σύγχρονός της Σωκράτης ο Σχολαστικός, την κατακρεούργησαν φανατικοί
μοναχοί το 415. Tο ειδεχθές έγκλημα οδήγησε στη φυγή πολλούς λόγιους και
επιστήμονες. Ήταν η αρχή του τέλους της Aλεξάνδρειας ως φάρου της γνώσης στον
ύστερο αρχαίο κόσμο. Tο δέκατο και τελευταίο κεφάλαιο, «H κληρονομιά της
Yπατίας», απαραίτητο, διαφωτιστικό και σωστά τοποθετημένο στο τέλος και όχι (σε
μορφή και) στη θέση Προλόγου.
(συνεχίζεται...)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου