Μεγάλη νυχτερίδα τρέφεται απ’ τη νιότη σου
γι’ αυτό νωρίς βραδιάζει πριν χορτάσεις.
Το μεσημέρι καίει στα ψηλά τα δώματα,
το κύμα του ξανθό λούζει τους δρόμους.
Πεθαίνεις με τους ποιητές κάθε ηλιοβασίλεμα.
Τα χέρια σου μυρίζουν απ’ τα μαλλιά τους.
Χτυπάει η καμπάνα που δεν πιστεύεις πια.
Σε ξένη αυλή συνομιλείς με το φεγγάρι. ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου